امپُلُق

آدم همسایه‌یی داشته باشد که نه نامشه شنیده باشه و نه نشانشه دیده باشه. فقط از رفت و آمد موترهای ضد گلوله و چَپ چَپ سیل کدنِ آدم‌هایش بفهمه که نفر خطرناک است. کُلِ کوچه ره بند انداخته باشه قتی دیوارک‌های سمنتی و سر و صدای موسیقی پهره‌دارهایش خوابِ آدم ره حرام کنه و آدم چیزی نتانه گفتن، هی بد چیز است دیگه و اعصاب‌خراب‌کن، دلِ آدم می‌شه که برود و یک امپُلُق ده بینی نفرِ اول بزنه و بگویه ای لوده جمع کو ای شغال بازیته.