یکم: آن هایی که دل نازک، تکانِ قلبی، خوی نرم و گیاهخوارانه دارند این ویدیوی وحشت ناک را نبینند.
دوم: عاشورا رویدادی تاریخی، فزیکی و مربوط به هزار و چارصد سال پیش است و
با تمام ابعاد متافزیکی، قدسی، الهی و آسمانییی که برایش می تراشند، رویدادی
بوده که در صحرایی رخ داده و جنگی بوده بین دو عمو زاده و بر سر قدرت و
منافع سیاسی و مادی، حالا این که حسین نمایندۀ خیر است و یزید مادر مرده
نمادِ شر، مربوط به داوری هوا خواهان حسینی است ولی اگر بنی معاویه هم طرف
دارانی می داشتند و امروز می بودند همین داوری را می کردند؟ این که حسین
نواسه پیام بر است و فضیلتی بالابلند دارد بر هیچ کسی پوشیده نیست. ولی
یزید چی کسی است؟ آیا یزید در چند پشت، به حسین نمی پیوندد؟ هر دو عرب، هر
دو قریشی و هر دو مربوط به هزار و چارصد سال قبل.
سوم: این سینه زنی و
قمه زنی و جوش و خروش و هیاهو و های های و ضجه و ناله و نفرین و خودزنی و
هزاران چیغ و داد دیگر، تا زمان صفویان وجود نداشته و این را این اصحاب شیخ
صفی خدازده میان مردم رواج دادند و عاشورا را تبدیل کردند به رژۀ سادیست
ها و مازوخیست ها و دیگر طرف داران خون و خونریزی.
چارم: در منابع
تاریخی از سوگواری مسلمانان آمده است اما نه این گونه خود را دریدن و سر و
سینه و پشت را بریدن و سرتاسر شهر را دویدن و مردم را آزاریدن.
پنجم:
این جوانِ پاکستانی را خدا نبخشد که با این حرکت خود دل هر چه که آدم است
از دین و دین داری و سوگواری و عزا داری سیاه می سازد.
ششم: شیعیان
عزیز ما به خصوص شیعیان دوازده امامی، عاشورا و سوگواری را چنان شخصی و
مختص به خود می سازند که آدم فکر می کند همین دیروز از دکان روبرو خریده
اند و مانند تلفون همراه در جیب می گردانند.
هفتم: پرسشی که برای کدام
بی دین، مسیحی، یهودی، لاییک، بودایی، مسلمانِ سنی و مسلمانِ شیعه اسماعیلی
مادر مرده به میان می آید این است که این خونریزی و کله کفاندن و دل مردم
را کفاندن چی فایده ای برای حسین، و در کل تشیع دارد؟
این هم نوشتۀ عبدالرحیم مرودشتی روزنامه نگار ایرانی