چشمی و صد نم، جانی و صد آه
چشمی و صد نم، جانی و صد آه
در
جامعۀ نوع "افغانی" همه چیز یا دوستانه و یا دشمنانه انگاشته میشود و
کمتر کسی را میبینی که به دور از این دو، حرف هایش را بزند و این سبب شده
است که ادبیات ما نیز ادبیاتِ رفیقانه باشد و هنگامی که ادبیات رفیقانه شد.
نقدها رفیقانه میشوند و توصیف و تعریف ها رفیقانه تر و این به شخص اجازه
می دهد که بتازد و چنان میدان داری کند که انگار به جز از رفیقان هیچ
آفریدۀ دیگری چیزی نیافریده است در ادبیات نسلِ ما و همین رفیقان بوده اند
به سوی ادبیاتِ جهان نقطۀ وصل ما