از
همۀ دانشجویانِ عزیزی که دست به اعتصاب و اعتراض زده اند سپاسگزارم. سپاس
از اینکه شما برای به دست آوردن خواسته های تان، به جای آنکه جلیقۀ
انتحاری بپوشید لب از غذا فرو میبندید و به بهترین گونۀ مدنی، فریاد
دادخواهی تان را بلند میکنید.
من از این حرکتِ مدنی تان حمایت میکنم و شرمنده ام که در کابل و در کنار تان نیستم.
به این هم، کاری ندارم که حرکتِ تان، قومی هست، سیاسی هست، و یا هر گونۀ
دیگری، همینکه به شکل مدنی، منطقی و دیموکراتیک فریاد تان را بلند کرده
اید برایم کافیست.
تنبلی خودم و انترنتم را ببخشید که نتوانستیم دستکم عکسی از اعتراض تان را اینجا بگذاریم.
درود بر شما و دادخواهی تان