هذیان های انترنتی

چشمی و صد نم، جانی و صد آه

هذیان های انترنتی

چشمی و صد نم، جانی و صد آه

درِ کافه‌ها را بسته اند و درِ کوره را باز


کافه، کافه‌داری و کافه‌گردی، دقیقاً برعکسِ کوره، کوره سازی و در کوره سوزی است. زمانی هیتلر نیز مخالفانش را از کافه‌ها به کوره ها می‌بُرد و کباب می‌کرد. کابلِ بعد از طالبان را با کافه‌هایش می‌توان شناخت، پذیرفت و پسندید و بی کافه‌هایش شهرِ مرده و بی حرکتی خواهد هست که چیزی جز خشونت در آن نیست. برگشتن مهاجران از ایران در پهلوی نکاتِ دیگری که با خود داشت یکی هم فرهنگِ کافه‌داری و کافه گردی را با خود آورد. فرهنگی پسندیده و نیک که مرهمی هست برای دردها و غم های بسیاری از جوانان که دغدغه ها و دردهای بی‌شماری دارند.
کافه های کابل که بیشترین آن در غرب کابل است مکانی صمیمی و راحت برای شهروندان و به ویژه جوانان را فراهم ساخته است. در پهلوی چای و نوشابه های گازدار، غذاهای سبک و آنچه که در غرب "فست فود" نامیده می شود. قل قلِ قلیان نیز به گوش می‌رسد و بیشترین طرفدار را دارد. شهروندان خسته و گریخته از جنگ و ناراحتی های روانی درازمدت، لحظه یی در کافه با هم می نشینند و گپ و گفتی را به راه می اندازند و این نعمتی هست بسیار بزرگ در شهری که هر لحظه بیم آن می رود که انفجاری صورت گیرد و ترکشی در میان خون، ترت کند.
این روزها، حکومت به بهانه های گوناگونی دست به بستنِ کافه ها زده و بر دربِ بسیاری قفلی سنگین آویخته، پرسشی که در ذهنِ کافه گردِ بی‌جای و مکانی چون من پرسه می زند این است که چی چیزی حکومت را به بستنِ کافه ها واداشته است؟
آیا ضرر و زیان قلیانی که هفتۀ یک بار لب به آن می‌زنم، بیشتر و بدتر از انتحاری است که در دَم صد تن را به خاک و خون می‌افگند؟
آیا کشیدن قلیان و سیگار مسئلۀ شخصی و جزو حریم خصوصی افراد نیست؟ این دود سیگار و قلیان است که آسمانِ کابل را سیاه ساخته یا دودِ موترهای کهنه و تاریخ تیر شده و هزاران جنراتور فعال که دود و صدای شان زندگی در کابل را جهنم ساخته است؟
این روزها تیرهای بسیاری به سوی دموکراسی، آزادی بیان و سایر ارزش های مدنی نشانه می روند و بستنِ کافه ها را نیز می توان از این دست دانست که خیلی خوب دریافته کافه ها از مراکز اصلی روشن‌فکری در کابل و از هسته های مرکزی فعالیت های مدنی و گفتگوهای روشن‌گری هستند. من آنچه را که از کافه های کابل فراگرفته ام از دانشگاه نتوانستم و شاید هم آنقدر گفتمان های روشن‌فکری در کافه های کابل هست در دانشگاه کابل نیست.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد