هشت مارچ

چقدر جالب است که آدم دریشیِ شیکی بپوشد و نکتایی زیبایی از گردن آویزد و یک پرچمِ خُردترک افغانستان را بر سینه سنجاق کند، در محفلِ زنان گلو پاره کند و شعار دهد روزِ جهانی زنان مبارک باد و بعدش برگردد خانه و خانمِ خود را لت و کوب کند که چای را دیر تیار کرده و در نانِ شب نمک را فراموش کرده است.
روز جهانی زن را به هیچ زنی تبریک نمی‌گویم تا زمانی‌که از پوست کردنِ پیاز بی‌کار نشده است.